14 روش تشخیص کیفیت رزین تبادل یونی ( ارزیابی رزین تقلبی از اصل )

آیا شما هم به دنبال تشخیص کیفیت رزین تبادل یونی هستید؟ آیا می خواهید رزین های تقلبی و بی کیفیت را از رزین اصل و مرغوب در همان نگاه اول بشناسید؟ ما در ادامه 14 روش موثر برای تشخیص کیفیت رزین را برای شما بیان کرده ایم که می تواند به تشخیص و انتخاب شما کمک کند.

14 راهکار تشخیص کیفیت رزین تبادل یونی

استفاده از آزمون های فیزیکی و شیمیایی می تواند یک تشخیص واقعی و بهتر برای ارزیابی رزین تبادل یونی مرغوب باشد. برخی از روش های فیزیکی که می توانند مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از:

• نقطه ذوب: رزین‌ها دارای نقطه ذوب مشخصی هستند که می‌توانند به عنوان یک شاخص برای شناسایی استفاده شوند.
• تحلیل طیف‌سنجی: استفاده از تکنیک‌هایی مانند طیف‌سنجی فرابنفش، مرئی، یا طیف‌سنجی مادون قرمز برای شناسایی الگوی خاصی از نور که توسط رزین‌ها جذب می‌شود.
• میکروسکوپی الکترونی: بررسی ساختار و تشکیلات داخلی رزین‌ها از طریق میکروسکوپ‌های الکترونیکی

برخی روش های شیمیایی برای تشخیص رزین تبادل یونی خوب عبارتنداز:

• آنالیز حلالیت: این شامل استفاده از مواد شیمیایی مخصوص به همراه تغییرات فیزیکی یا شیمیایی می‌شود که ممکن است با رزین واکنش نشان دهند. برخی از روش‌های حلالی شامل استفاده از محلول‌های اسیدی یا قلیایی، و استفاده از مواد اکسید کننده یا کاهنده است.
• طیف‌سنجی هسته‌ای (NMR): این تکنیک به وسیله میدان مغناطیسی و فرکانس‌های خاص برای تحلیل ساختار مولکولی مورد استفاده قرار می گیرد.
• کروماتوگرافی: این شامل تکنیک‌های مختلفی مانند کروماتوگرافی گازی (GC) یا کروماتوگرافی مایعات با کارایی بالا (HPLC) است که به جداسازی و تشخیص رزین‌ها کمک می‌کنند.
• ظاهر/رنگ رزین : مهم ترین مساله ای که می تواند از نظر ظاهری به شما کمک کند رنگ رزین است.  رزینی که زرد یا زرد کم رنگ به نظر می رسد برتر در نظر گرفته می شود. رزین‌هایی با رنگ یکنواخت و بدون آشفتگی معمولاً با کیفیت بهتری همراه هستند، اما در برخی موارد، رنگ خاص یا آشفتگی‌های متقاطع نیز ممکن است بر اساس نوع و کاربرد رزین قابل قبول باشند.
• شکل: داشتن شکل کروی متناسب یا به بیان دیگر روانی و همواری رزین‌ می تواند یک راه تشخیص کیفیت باشد. اغلب رزین هایی با سطح روان و هموار کیفیت بهتری دارند، اما این تنها یک عامل است و ممکن است رزین‌هایی با سطوح متمایل به خشکی یا ناهمواری نیز کیفیت بالایی داشته باشند.
• اندازه ذرات: به طور معمول، رزین های تولیدی اندازه ذرات آنها در محدوده 20 تا 40 است که معادل 0.3 تا 1.2 میلی متر می باشد. اغلب رزین‌هایی با اندازه و شکل مناسب ترکیبات را بهتر جدا می‌کنند.
• چگالی: چگالی ظاهری مرطوب به طور کلی از حدود 1.04 تا 1.3 متغیر است. معمولا رزین تبادل کاتیونی چگالی بالاتری نسبت به رزین تبادل آنیونی دارد. حداقل چگالی ظاهری مرطوب هر رزین باید بیشتر از 1 باشد. میزان رطوبت رزین ارتباط نزدیکی با اتصالات عرضی دارد. هر چه اتصال عرضی کمتر باشد، تخلخل داخلی بیشتر و رطوبت بیشتر می شود. به طور معمول، اتصال متقاطع رزین در حدود 7٪ ایده آل در نظر گرفته می شود، که منجر به رطوبت 45٪ تا 55٪ می شود.
• ویژگی تورم : اندازه تورم بر حسب نرخ تورم بیان می شود. همچنین تحت تأثیر این عوامل است: اتصال عرضی کوچکتر منجر به تورم بیشتر می شود. رزین با گروه‌های فعال یونیزاسیون راحت‌تر، تورم بیشتری دارد. غلظت الکترولیت بالاتر در محلول باعث تورم کمتر می شود. ظرفیت تبادل یونی بیشتر منجر به تورم بیشتر می شود.
• ارزیابی مقاومت در برابر سایش : مقاومت به سایش نشانگر استحکام مکانیکی رزین است که عمدتاً در تلفات سالانه دیده می‌شود که نباید از 3 تا 7 درصد تجاوز کند.
• ارزیابی مقاومت حرارتی : بالاترین تحمل دما برای هر نوع رزین از طریق آزمایش شناسایی تعیین می شود. به طور کلی، رزین های کاتیونی می توانند تا 100 درجه سانتیگراد یا حتی بالاتر (حدود 120 درجه سانتیگراد) را تحمل کنند، در حالی که رزین های آنیونی، به ویژه رزین های آنیون پایه قوی، می توانند حدود 60 درجه سانتیگراد را تحمل کنند، و رزین های آنیون پایه ضعیف می توانند بیش از 80 درجه سانتیگراد را تحمل کنند. .
• ارزیابی پیوند متقابل : معمولاً در محدوده 4٪ تا 14٪ قرار می گیرد که حدود 7٪ برای عملکرد ایده آل در نظر گرفته می شود.