رزین تبادل یونی | رزین سختی گیر پرولایت

رزین‌های تبادل یونی پس از گذشت مدتی از فرآیند تصفیه آب بسته به پارامترهای طراحی سیستم تصفیه آب، با کاتیون‌ها یا آنیون‌های موجود اشباع می‌شوند و نیاز به بازسازی با آب مقطر و آب نمک دارند. اگر سیستم تصفیه آب رزینی به درستی طراحی شده باشد و رزین تصفیه آب به طور منظم و مناسب بازسازی شود، رزین می تواند بین 5 تا 10 سال دوام بیاورد و مورد استفاده قرار گیرد. عواملی مانند سطوح بالای کلر و کلرامین در آب، وجود آهن زیاد در آب، بازسازی سریع رزین قبل از رسیدن به حد اشباع، و بازسازی چندین مدل رزین در کنار هم می‌تواند به طور قابل توجهی عمر رزین را کاهش دهد.

ماده‌ای کوچک مانند مهره می‌باشد که کل فرآیند دیونیزه شدن آب را به حالت خفگی در می‌آورد. این رزین، یون‌های شارژ نشده غیر ضروری را کاتالیز کرده و آب بسیار تمیزی را تحویل می‌دهد. از این آب می‌توان برای کاربرد‌های پزشکی، زیستی یا آزمایشگاهی استفاده کرد.

رزین تبادل یونی کاتیونی با فرم سدیمی را با آب نمک و رزین‌های کاتیونی فرم هیدروژنی را با محلول اسیدی اسید سولفوریک یا اسید کلریدریک، احیا می‌کنند.

مبدل های یونی یا مبدل های کاتیونی هستند که یون های با بار مثبت (کاتیون ها) را مبادله می کنند یا مبدل های آنیونی که یون های دارای بار منفی (آنیون ها) را مبادله می کنند . مبدل های میکس بد نیز وجود دارند که می توانند هم کاتیون ها و هم آنیون ها را به طور همزمان مبادله کنند.

راندمان بازسازی رزین نوع 2 به طور قابل توجهی بیشتر از نوع 1 است . پایداری شیمیایی رزین‌های نوع 2 به خوبی رزین‌های نوع 1 نیست، رزین‌های نوع 1 برای کاربردهای دمای بالا مورد علاقه هستند.

بازسازی فرآیندی است که دانه‌های رزین تبادل یونی را که کاملاً اشباع شده اند و در طول چرخه حین کار جمع‌آوری شده‌اند حذف می‌کند تا رزین بتواند احیا شود و مجددا قابل استفاده گردد.